Nazwa forum

Spis treści:


1. Mugole a Magiczne Stworzenia
1.1. Świadomość Mugoli o Magicznych Stworzeniach

Chociaż może to się wydać niektórym czarodziejom zadziwiające, mugole nie zawsze byli nieświadomi istnienia magicznych i potwornych stworzeń, które od tak dawna i z niemałym trudem staramy się przed nimi ukryć. Rzut oka na mugolską średniowieczną literaturę i sztukę ujawnia, że wiele stworzeń, które mugole obecnie uważają za wytwory swojej wyobraźni, było przez nich kiedyś uznawane za istniejące w rzeczywistości. Smoki, gryfy, jednorożce, feniksy i centaury — te i inne stworzenia pojawiają się w dziełach mugoli z tamtego okresu, co prawda opisywane z wręcz komiczną nieścisłością. Głębsza analiza mugolskich bestiariuszy tamtego okresu dowodzi, że większość gatunków magicznych zwierząt albo w ogóle umknęła uwagi mugoli, albo została pomylona z czymś innym. Przeanalizujmy pewien ocalały fragment manuskryptu brata Benedykta, franciszkanina z Wor-

cestershire:

Dzisiaj, gdym pracował w herbarium, odchyliłem

krzaczek bazylii i znalazłem za nią fretkę olbrzymich

rozmiarów. Nie schowała się ona ani nie uciekła, jak

na fretkę przystało, lecz skoczyła na mnie, a obaliw-

szy na ziemię, krzyknęła z niezwykłą wściekłością

“Wynoś się stąd, łysolu!" Po czym ugryzła mnie w nos

tak złośliwie, że krwawił przez kilka godzin. Opat nie

zechciał uwierzyć, żem spotkał gadającą fretkę, i do-

pytywał się, czym nie raczył się winem z rzepy, warzo-

nym przez brata Bonifacego. Ponieważ nos mój nadal

był obrzmiały i wciąż krwawił, zostałem zwolniony

z nieszporów.



Jest oczywiste, że nasz mugolski przyjaciel nie odkrył fretki, jak przypuszczał, lecz wozaka, polującego zapewne na swą ulubioną zdobycz — gnomy. Niepełne zrozumienie jest często groźniejsze niż całkowita niewiedza, a obawa mugoli przed magią z pewnością była spotęgowana strachem przed tym, co mogło się czaić między ziołami w ich ogrodach. W owych czasach prześladowania czarodziejów przez mugoli osiągnęły niespotykaną dotychczas skalę, a spotkania z takimi zwierzętami jak smoki czy hipogryfy doprowadzały mugoli do zbiorowej histerii.

Celem tej pracy nie jest rozpamiętywanie smutnych czasów poprzedzających ukrycie się czarodziejów. Jedyne, co nas tutaj interesuje, to los tych legendarnych zwierząt, które, tak jak i my, musiały zostać ukryte, aby mugole mogli utwierdzić się w przekonaniu, że coś takiego jak magia nie istnieje. Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów przedyskutowała tę sprawę na słynnym szczycie w 1692 roku. Aż siedem tygodni trwały burzliwe dyskusje między czarodziejami wszystkich narodowości nad trudnym zagadnieniem magicznych stworzeń. Ile gatunków będziemy w stanie

ukryć przed mugolami i które na to zasługują? Gdzie i jak mamy je ukryć? Debata stawała się coraz bardziej zażarta. Część stworzeń była nieświadoma tego, że ważą się ich losy, inne przyłączyły się do dyskusji. W końcu uczestnicy obrad osiągnęli porozumienie. Ustalono, że dwadzieścia siedem gatunków, których wielkość oscyluje między smokami a korniczakami, zostanie ukrytych przed mugolami za pomocą czaru iluzji, który sprawi, że zwierzęta te będą im się wydawać wyłącznie wytworem wyobraźni. Przez następne stulecie liczba ta wzrastała, w miarę jak czarodzieje stawali się coraz bieglejsi w metodach utajania. W 1750 roku do Międzynarodowego

Kodeksu Tajności Czarodziejów została włączona Klauzula 73, do której dostosowują się dzisiaj ministerstwa magii na całym świecie:



Wszystkie czarodziejskie rady ustawodawcze są odpowiedzialne za ukrywanie magicznych zwierząt,

istot i duchów w granicach swego terytorium, a także za sprawowanie nad nimi opieki i kontroli. Jeśli

którekolwiek z tych stworzeń wyrządzi krzywdę komukolwiek ze społeczności mugoli albo zwróci na

siebie ich uwagę, czarodziejskie ciało ustawodawcze danego państwa zostanie pociągnięte do odpowiedzialności przez Międzynarodową Konfederację Czarodziejów.

1.2. Jak sprawić by zwierze ci zaufało?

1. Pamiętaj, że zwierze to istota czuła tak jak człowiek na dotyk i ból

2. Nie traktuj zwierzęcia jak istotę nie myślącą.

3. Wiedz o tym, że zwierzę nie zaufa Ci kiedy zaczniesz się nim opiekować, a po pewnym czasie porzucisz.

4. Staniesz się lepszym opiekunem, kiedy zaczniesz rozumować jak twój podopieczny.

5. Zwierzęcia nigdy nie traktuj jak zabawkę.

6. Każde stworzenie żywe miewa trudne dni, kiedy zauważysz, że twoje zwierze nie ma ochoty na zabawę, jest jakby mało ruchliwe, pozostaw je w spokoju i spróbuj później.

7. Nigdy nie wykonuj gwałtownych ruchów, bo zwierzę nigdy ci nie zaufa, wręcz przeciwnie- będzie się bało.

8. Kiedy zwierze ma ochotę na zabawę, akurat wtedy Ty nie masz na to żadnego czasu nie pozostaw jego „zaczepek” bez odpowiedzi. Zwierze mogło by się poczuć odrzucone do czego nigdy nie możesz doprowadzić.

9. Traktuj je jak równe sobie stworzenie.

10. Pod żadnym pozorem nie bądź zbyt wstrętny w stosunku do niego

2. Smoki
2.1. Ogólnie o smokach

Smoki były obecne w mitologii i folklorze w ciągu całej niemal znanej historii ludzkości. Występowały we wczesnej tradycji Babilonu, Egiptu, Gracji, Rzymu, Germanów, Skandynawów i mieszkańców Wysp Brytyjskich. Lista wojowników, którzy zmierzyli się ze smokiem, to prawie Kto jest kim literackich bohaterów. Herakles w swojej długiej karierze rozprawił się z kilkoma smokami, z którymi na szczególną uwagę zasługuje Hydra o dziewięciu jadowitych głowach. Rozmaici rycerze Babilonu walczyli z Tiamat, smoczych znaną jako Królowa Ciemności, o łbie i przednich łapach lwa, tylnych łapach orła, pierzastych skrzydłach i pokrytym łuską ciele, którego nie mogła ugodzić żadna broń. Skandynawski bóg piorunów Thor, zadając śmiertelny cios wężowi Midgardu, ogromnemu smokowi oplatającemu swym cielskiem całą Ziemię, uległ jednak jego jadowi. Śmierć w walce ze smokiem spotkała także Beowulfa., jednego z najstarszych bohaterów mitologii angielskiej, średniowieczni rycerze jednak uczynili polowanie na smoki dość powszechną rozrywką.



Opisy wyglądu smoków są raczej konsekwentne bez względu na źródło. Przedstawiane zazwyczaj jako ogromne węże (greckie słowo drakon, od którego wywodzi się angielskie dragon, „smok”, oznacza dużego węża), smoki zwykle obleczone były w nie dający się niczym przebić łuskowy pancerz, miały jedną lub dwie pary nóg i skrzydła podobne do skrzydeł nietoperza. Większość miała łby trójkątne, na kształt klina, i długie, czasem jadowite kły. Niektóre posiadały także rogi, wielkie pazury i widlasty albo haczykowaty ogon. Smoki z Walii często były czerwone, niemieckie bywały białe, a inne – czarne lub żółte.



Niemal wszystkie smoki miały jedną wspólną cechę – palący oddech. Ogromne ogniste kule, jakimi potwory mogły w każdej chwili zionąć, były czymś więcej niż tylko zagrożeniem dla rycerzy – taka kula mogła podobno zrównać z Ziemią całe kraje! I nawet jeśli bohater był dość bystry, by uniknąć płomieni i w końcu zabić przeciwnika jeszcze po śmierci smok potrafił okazać się niebezpieczny. Krew smoka miała bowiem przy dotknięciu powodować śmierć, a smocze zęby, posadzone w ziemi, rodziły uzbrojonych i rządnych krwi wojowników.

2.2. Norweski Kolczasty

Norweski Smok Kolczasty jest podobny do Rogogona Węgierskiego, ale zamiast kolców na ogonie może się poszczycić wyjątkowo wydatnymi kolcami wzdłuż grzbietu. Jest nadzwyczaj agresywny w stosunku do osobników własnego gatunku i obecnie należy do mniej licznej rasy smoków. Poluje na większość ssaków lądowych, ale w odróżnieniu od innych smoków żywi się również stworzeniami wodnymi. Według niepotwierdzonej informacji w 1802 roku norweski smok kolczasty upolował młodego wieloryba u wybrzeży Norwegii. Jaja smoka kolczastego są czarne, a młode opanowują umiejętność ziania ogniem wcześniej niż inne rasy (między pierwszym a trzecim miesiącem życia).

Norweski Kolczasty

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

czarne łuski, kolce wzdłuż grzbietu, żółte oczy

Niebezpieczeństwo

   

kły, szpony, rogi, oddech,

Pożywienie

   

ssaki lądowe i wodne

2.3. Rogogon Węgierski

Rogogon Wegierski jest przypuszczalnie najgroźniejszy ze wszystkich smoków. Przypomina wielką jaszczurkę pokrytą czarnymi łuskami. Ma żółte oczy, rogi barwy wypolerowanego brązu i tak samo ubarwione kolce sterczące z długiego ogona. Rogogon zie je ogniem na wyjątkowo dużą odległość (do pięćdziesięciu stóp). Jego jaja mają kolor cementu i bardzo grube skorupki; młode rozbijają je za pomocą kolców na ogonie, które są już dobrze wykształcone w momencie wyklucia. Rogogony żywią się kozami, owcami i, jeśli tylko im się uda, ludźmi.

Rogogon Węgierski

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

czarne łuski, brązowe rogi, żółte oczy, kolce na ogonie

Niebezpieczeństwo

   

kły, szpony, rogi, oddech,

Pożywienie

   

kozy, owce, ludzie

2.4. Chiński Ogniomiot

Ten jedyny smok orientalny wygląda wyjątkowo imponująco. Jest pokryty gładką szkarłatną łuską, ma bardzo wypukłe oczy, a wokół perkatego pyska otoczkę ze złotych kolców. Kiedy jest rozzłoszczony, z nozdrzy bucha mu ogień w kształcie grzyba i właśnie jemu zawdzięcza swoją nazwę. Waży od dwóch do czterech ton, samica jest większa od samca. Składa purpurowe jaja w złote cętki, których skorupki są cennym składnikiem wykorzystywanym w chińskiej magii. Ogniomiot jest agresywny, a zarazem bardziej tolerancyjny od większości smoków innych ras, ponieważ zdarza mu się dzielić terytorium nawet z dwoma innymi osobnikami. Żywi się prawie wszystkimi ssakami, ale preferuje świnie i ludzi

Chiński Ogniomiot

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

szkarłatne łuski, wokół pyska otoczkę ze złotych kolców,

Niebezpieczeństwo

   

kły, szpony, rogi, oddech,

Pożywienie

   

ssaki, ludzie

2.5. Peruwiański Żmijozebny

Ten najmniejszy ze smoków lata najszybciej ze wszystkich smoczych ras. Ma tylko piętnaście stóp długości, gładką łuskę koloru miedzi, z czarnym pasem na grzbiecie. Ma krótkie rogi i wyjątkowo jadowite kły. Żywi się głównie kozami i krowami, ale pod koniec XIX wieku tak się rozsmakował w ludziach, że Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów była zmuszona wysłać do Peru łowców, którzy przetrzebili zbyt szybko mnożącą się populację żmijozębów

Peruwiański Żmijozebny

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

miedziane łuski z czarnym pasem na grzbiecie,

Niebezpieczeństwo

   

kły, szpony, rogi, oddech,

Pożywienie

   

kozy, krowy, ludzie

2.6. Zielony Walijski

Zielony smok walijski świetnie zlewa się z bujną trawą swoich rodzinnych stron, chociaż gnieździ się w wyższych partiach gór, gdzie założono smoczy rezerwat. Niezależnie od incydentu w Ilfracombe, rasa ta jest jedną z najmniej kłopotliwych, ponieważ, podobnie jak opalooki smok antypodzki, woli polować na owce i unikać ludzi, o ile tylko nie jest przez nich drażniona. Ryk zielonego smoka walijskiego łatwo rozpoznać, gdyż jest zaskakująco melodyjny. Jaja zielonego smoka walijskiego są ziemistobrązowe w zielone cętki.

Zielony Walijski

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

zielone łuski,

Niebezpieczeństwo

   

kły, szpony, rogi, oddech,

Pożywienie

   

owce, kozy

2.7. Czarny Hebrydzki

Ten brytyjski smok jest bardziej agresywny od swojego walijskiego ziomka. Wymaga olbrzymiego terytorium (przynajmniej sto mil kwadratowych na jednego osobnika). Osiąga do trzydziestu stóp długości, ma szorstkie łuski, błyszczące fioletowe oczy, a wzdłuż grzbietu rząd małych, ostrych jak brzytwa wyrostków kostnych. Ogon smoka hebrydzkiego zakończony jest szpikulcem w kształcie grotu strzały, a skrzydła przypominają skrzydła gigantycznego nietoperza. Żywi się głównie drobną zwierzyną, chociaż zdarza mu się porywać duże psy, a nawet bydło. Klan czarodziejów MacFusty, który od wieków zamieszkuje Hebrydy, jest tradycyjnie odpowiedzialny za opiekę nad swoimi rodzimymi smokami.

Czarny Hebrydzki

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

30 stóp długości, fioletowe oczy, wyrostki kostne wzdłuż grzbietu

Niebezpieczeństwo

   

kły, szpony, rogi, oddech,

Pożywienie

   

bydło, psy, drobna zwierzyna

2.8. Rumuński Długorożny

Dlugoróg ma ciemnozielone łuski i błyszczące złote rogi, na które nabija swoją ofiarę, aby ją upiec swoim ognistym oddechem. Sproszkowane rogi są cennym składnikiem eliksirów. Ojczyzna dlugorogów jest obecnie najważniejszym na świecie rezerwatem smoków, w którym czarodzieje wszystkich narodowości mogą badać różne ich rasy. Długorogi zostały poddane programowi intensywnego rozrodu, ponieważ ich ilość w ciągu ostatnich lat zastraszająco spadla, głównie z powodu handlu ich rogami, które są teraz sklasyfikowane jako materiały handlowe klasy B.

Rumuński Długorożny

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

ciemnozielone łuski,

Niebezpieczeństwo

   

kły, szpony, rogi, oddech,

Pożywienie

   

owce, kozy, jelenie

2.9. Opal Antypodów

Opalooki pochodzi z Nowej Zelandii, ale zdarzało się, że migrował do Australii, gdy na jego terytorium brakowało pożywienia. Chociaż jest to nietypowe dla smoków, opalooki woli zamieszkiwać doliny, a nie góry. Wielkość średnia: od dwóch do trzech ton. Jest to chyba najpiękniejszy rodzaj smoka. Ma opalizujące perłowe łuski i lśniące, wielobarwne, bezźrenicowe oczy, od których wywodzi się jego nazwa. Zieje jaskrawoczerwonym ogniem, ale jak na smoka nie jest zbyt agresywny i rzadko zabija, jeśli nie jest głodny. Jego ulubionym pokarmem są owce, ale znane są przypadki polowania na większe ofiary. Seria ataków na kangury pod koniec lat siedemdziesiątych była dziełem samca smoka opalookiego, który został przegnany ze swojego terytorium przez dominującą samicę. Jaja opalookiego są bladoszarego koloru; nieświadomi mugole mylą je czasem ze skamielinami

Opal Antypodów

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

2-3 tony, perłowe łuski, kolorowe, bez źrenic oczy,

Niebezpieczeństwo

   

kły, szpony, rogi, oddech,

Pożywienie

   

owce, kangury

2.10. Ukraiński Spiżobrzuch

Jest to największa rasa smoków, której osobniki osiągają wagę nawet sześciu ton. Chociaż jest pękaty i wolniejszy od żmijozęba i długoroga, spiżobrzuch ukraiński jest niezwykle niebezpieczny, zdolny do zdruzgotania budynku, na którym wyląduje. Ma metalicznie szare łuski, oczy koloru głębokiej czerwieni i wyjątkowo długie, ostre szpony. Spiżobrzuchy są pod stałą obserwacją ukraińskich czarodziejów-specjalistów, od kiedy w 1799 roku jeden z tych smoków porwał z Morza Czarnego łódź żaglową (na szczęście pustą).

Ukraiński Spiżobrzuch

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

szare łuski, czerwone oczy, ostre szpony

Niebezpieczeństwo

   

kły, szpony, rogi, oddech,

Pożywienie

   

owce, kozy, ludzie

2.11. Krótkopyski Szwedzki

Krótkopyski jest ładnym, srebrnoniebieskim smokiem, którego skóra jest poszukiwana jako materiał do robienia ochronnych rękawic i osłon. Ogień, który wydobywa się z jego nozdrzy, ma piękny niebieski kolor i może spopielić drzewo lub kość w ciągu kilkunastu sekund. Szwedzki smok krótkopyski ma na sumieniu mniej ludzi niż inne smoki, ale trudno go za to chwalić, jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że woli żyć w dzikich i nie zamieszkanych terenach górzystych.

Krótkopyski Szwedzki

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

srebnoniebieskie łuski,

Niebezpieczeństwo

   

kły, szpony, rogi, oddech,

Pożywienie

   

ludzie, jelenie, owce


3. W kręgu Magicznych Stworzeń

3.1. Bahanki

Bahanki są często mylone z elfami, chociaż są to dwa różne gatunki. Podobnie jak elf, bahanka wygląda jak malutki człowieczek, ale cale jej ciałko jest pokryte grubym czarnym włosem, ma też dwie pary rąk i nóg. Skrzydła bahanki są grube, zaokrąglone i błyszczące, zbliżone wyglądem do skrzydeł żuka. Bahanki spotyka się w całej północnej Europie i Ameryce, ponieważ wolą chłodny klimat. Składają do pięciuset jaj na raz i zakopują je. Młode wykluwają się po dwóch, trzech tygodniach. Bahanki mają dwa rzędy ostrych, jadowitych zębów. W razie ugryzienia należy zażyć antidotum.

Bahanka

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

ciało pokryte grubym, czarnym włosem, dwie pary rąk i nóg, skrzydła zaokrąglone i błyszczące,

Niebezpieczeństwo

   

ostre, jadowite zęby

Pożywienie

   

insekty

3.2. Niebezpieczeństwo Buchorożców

Buchorożec jest dużym, szarym zwierzęciem afrykańskim, obdarzonym olbrzymią siłą. Osiąga ciężar

jednej tony i z daleka można go pomylić z nosorożcem. Ma grubą skórę, która odbija większość czarów i uroków, duży ostry róg na nosie i długi ogon, z wyglądu przypominający linę. Rodzi na raz tylko jedno młode. Buchorożec nie atakuje, jeśli nie jest nachalnie prowokowany, ale gdy zacznie szarżować, rezultaty bywają straszne. Róg buchorożca może przeciąć wszystko, od skóry po metal, i zawiera śmiertelnie niebezpieczny płyn, który wstrzyknięty w cokolwiek powoduje, że to coś wybucha. Populacja buchorożców nie jest duża, ponieważ podczas sezonu godowego walczące samce doprowadzają się wzajemnie do eksplozji. Buchorożce są traktowane przez afrykańskich czarodziejów z niezwykłą ostrożnością. Ich rogi, ogony i wybuchowy jad są wykorzystywane do sporządzania eliksirów, chociaż zakwalifikowano je do materiałów handlowych klasy B (niebezpieczne i podlegające ścisłej kontroli).

Buchorożec

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

szary. Duży, ostry róg na nosie i ogon

Niebezpieczeństwo

   

atakuje tylko gdy zostanie sprowokowany, jego róg może przeciąć wszystko, płyn w rogu, który powoduje eksplozję

Pożywienie

   

roślinożerny

3.3. Właściwości Demimoza

Demimoz spotykany jest na Dalekim Wschodzie, i to niezwykle rzadko, ponieważ zwierzę to w obliczu zagrożenia staje się niewidzialne i tylko wyszkoleni łowcy są w stanie je wytropić. Demimoz jest pokojowo nastawionym, roślinożernym zwierzęciem, przypominającym pełną wdzięku bezogoniastą małpę, o wielkich, czarnych i smutnych oczach, zazwyczaj skrytych pod szopą włosów. Całe ciało demimoza pokryte jest długimi, delikatnymi, jedwabistymi, srebrzystymi włosami. Skóry demimozów są bardzo cenne, ponieważ z ich włosów przędzie się peleryny-niewidki.

Demimoz

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

niewidzialny, przypomina małpę, ma wielkie, czarne oczy, pokryty srebrzystymi włosami

Niebezpieczeństwo

   

jest spokojny

Pożywienie

   

roślinożerny

3.4. Druzgotek – silny przeciwnik czy wrogi przyjaciel?

Ten rogaty, bladozielony demon wodny jest spotykany w jeziorach całej Wielkiej Brytanii i Irlandii. Żywi się małymi rybami. Jest agresywny zarówno w stosunku do czarodziejów, jak i mugoli, bywa natomiast udomawiany przez trytony. Druzgotek ma bardzo długie palce, które, chociaż mają silny chwyt, łatwo złamać.

Druzgotek

Systematyka

   

Istota Eteryczna

Wygląd

   

bladozielony, rogaty

Niebezpieczeństwo

   

długie, ostre palce

Pożywienie

   

małe ryby

3.5. Grecki potwór – Chimera

Chimera jest rzadko spotykanym greckim potworem o głowie lwa, tułowiu kozy i ogonie smoka. Złośliwa i krwiożercza, chimera jest niezwykle niebezpieczna. Znany jest tylko jeden przypadek pokonania chimery, a pechowy czarodziej, któremu to się udało, wyczerpany walką spadł ze skrzydlatego konia i zginął na miejscu. Jaja chimery zostały zaliczone do towarów niewymienialnych klasy A

Chimera

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

głowa lwa, tułów kozy, ogon smoka

Niebezpieczeństwo

   

zieje ogniem

Pożywienie

   

żywi się krwią

3.6. Ghul

Ghul odznacza się wyjątkową brzydotą, ale nie ma powodu, aby się go obawiać. Przypomina wstrętnego olbrzyma z wystającymi zębami i zamieszkuje zazwyczaj strychy domów lub stodoły należące do czarodziejów, gdzie żywi się pająkami i kretami. Zazwyczaj pojękuje i zawodzi, a czasami rzuca różnymi przedmiotami, ale jest z natury naiwny i, w najgorszym wypadku, nawarczy na człowieka, który się na niego natknie. W Urzędzie Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami istnieje Brygada Specjalna zajmująca się usuwaniem ghuli z budynków, które przechodzą w posiadanie mugoli. W domach czarodziejów ghul często bywa lubianym szczególnie przez dzieci zwierzątkiem

rodzinnym.

Ghul

Systematyka

   

Istota Humaidalna

Wygląd

   

przypomina olbrzyma z wystającymi zębami

Niebezpieczeństwo

   

nie jest niebezpieczny

Pożywienie

   

pająki, krety

3.7. Odgnomianie

Gnom  jest  pospolitym  szkodnikiem   ogrodowym,  spotykanym na całym obszarze północnej Europy, a także w Ameryce Północnej. Ma stopę wzrostu, nieproporcjonalnie  dużą  głowę  i  kościste

stopy. Aby pozbyć się gnoma z ogrodu, należy kręcić nim wokół siebie, aż dostanie zawrotu głowy, a następnie wyrzucić za płot. Można też użyć wozaka, ale w ostatnich czasach wielu czarodziejów uważa tę metodę pozbywania się gnomów za zbyt brutalną.



*PRAKTYKA



Polecenie: Pozbądź się Gnoma



I SPOSÓB:

Wykonanie: Gnom: <biega po polu>

<łapie Gnoma za kostkę>

<kręci nim i po chwili puszcza>

Gnom:  <ucieka do dziury>



II SPOSÓB:

Wykonanie: Gnom: <biega po polu>

ACCIO WOZAK

Gnom: <ucieka na widok wozaka do dziury>



Gnom

Systematyka

   

Istota Humaidalna

Wygląd

   

nieproporcjonalnie duża głowa, stopa wzrostu, kościste stopy

Niebezpieczeństwo

   

dla czarodziejów jest bezpieczny, niszczy ogrody,

Pożywienie

   

roślinożerny, rośliny ogrodowe

3.8. Życie Gumochłonów

Gumochłony żyją w mokrych rowach. Przypominają grube, brązowe glisty, długości do dziesięciu cali, i prawie wcale się nie poruszają. Oba końce gumochłona wyglądają tak samo i z obydwu wydobywa się śluz, który wykorzystuje się czasami do zagęszczania eliksirów. Jego ulubionym pożywieniem jest sałata, ale może się żywić prawie wszystkimi roślinami.

Gumochłon

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

przypominają brązowe glisty

Niebezpieczeństwo

   

jest spokojny

Pożywienie

   

roślinożerny, sałata

3.9. Kołkogonek

Kołkogonki są demonami spotykanymi w rolniczych rejonach Europy, Rosji i Ameryki. Przypominają karłowate prosiaki o długich nogach, serdelkowatych ogonach i wąskich czarnych oczach. Kołkogonek wkrada się do chlewa i ssie zwyczajną maciorę razem z jej prawdziwymi młodymi. Im

dłużej będzie przebywał w gospodarstwie i im większy urośnie, tym dłużej gospodarzy będzie dręczyła zła passa. Kołkogonek jest wyjątkowo szybki i trudny do schwytania, ale jeśli zostanie przepędzony za granice gospodarstwa przez całkowicie białego psa, nigdy już do niego nie powróci. Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami (Sekcja Szkodników) trzyma specjalnie w tym celu dwanaście ogarów albinosów.

Kołkogonek

Systematyka

   

Istota Eteryczna

Wygląd

   

przypomina prosiaka o długich nogach, serdelkowaty ogon i czarne oczy

Niebezpieczeństwo

   

im dłużej przebywa w gospodarstwie tym dłużej gospodarzy dręczyć będzie passa

Pożywienie

   

mleko