Nazwa forum

Spis treści:

1. Znaczenie Magizoologii
1.1. Czy stworzenia trzeba kryć?

Kłamstwem byłoby stwierdzenie, że od czasu wprowadzenia w życie Klauzuli 73 nigdy jej nie naruszono. Starsi czytelnicy z Wielkiej Brytanii na pewno pamiętają incydent z Ilfracombe z 1932 roku, kiedy to samotny zielony smok walijski zapikował na plażę pełną opalających się mugoli. Nieszczęścia udało się uniknąć dzięki odważnym działaniom rodziny czarodziejów spędzającej tam akurat wakacje (później odznaczonej Orderami Merlina Pierwszej Klasy), która rzuciła na mieszkańców Ilfracombe największą w tym stuleciu powódź zaklęć zapomnienia, o mały

włos nie doprowadzając do katastrofy. Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów zmuszona była wielokrotnie karać grzywnami niektóre narody za łamanie Klauzuli 73. Najczęściej karane są Tybet i Szkocja. Mugole tak często widywali yeti, że Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów uznała za konieczne umieszczenie w Tybecie na stałe Międzynarodowych Sił Ochrony. W Loch Ness zaś największa kelpia na świecie wciąż pozostaje na wolności i wygląda na to, że bardzo lubi przyciągać uwagę ludzi. Jeśli nie liczyć tych niepowodzeń, możemy śmiało stwierdzić, że udało nam się odwalić kawał dobrej roboty. Nie ma wątpliwości, że przytłaczająca większość żyjących dziś mugoli nie wierzy w fantastyczne zwierzęta, których tak się lękali ich przodkowie. Nawet ci mugole, którzy zauważają odchody kudłonia albo ślady toksyczka — byłoby głupotą twierdzić, że da się ukryć wszelkie ślady tych stworzeń — zadowalają się choćby najbardziej naciąganym niemagicznym wyjaśnieniem. Jeśli jakiś mugol jest na tyle nierozsądny, aby zwierzyć się innemu, że widział hipogryfa odlatującego na północ, zostaje zazwyczaj uznany za pijanego albo stukniętego. Chociaż może nam się to wydać niesprawiedliwe, mimo wszystko lepiej mieć opinię pijaka lub głupka, niż zostać spalonym na stosie albo utopionym w pobliskim stawie.

*1.2. Które stworzenia trzeba ukrywać?

Na szczęście niektóre gatunki dają sobie świetnie radę same. Stworzenia takie jak tebo, demimozy i nieśmiałki mają bardzo dobre sposoby kamuflażu, tak więc Ministerstwo Magii nie musi się nimi zajmować. Są też zwierzęta, które z powodu swojej mądrości bądź nieśmiałości za wszelką cenę unikają kontaktów z mugolami: na przykład jednorożce, lunaballe i centaury. Inne stworzenia zamieszkują tereny niedostępne dla mugoli — mam na myśli akromantulę, która mieszka głęboko w niezbadanych lasach Borneo, czy feniksa, gnieżdżącego się na szczytach gór niedostępnych bez użycia magii. Poza tym istnieją magiczne zwierzęta (jest ich zresztą najwięcej), zbyt małe, szybkie lub biegłe w podszywaniu się pod zwykłe zwierzęta, aby zwrócić uwagę mugoli — do tej kategorii należą chorbotki, żądlibąki i psidwaki. Pozostaje jednak wiele magicznych zwierząt, które czy to z rozmysłem, czy też mimowolnie, dają się zobaczyć nawet mugolom, i to właśnie one zapewniają sporo pracy  Urzędowi   Kontroli   nad  Magicznymi  Stworzeniami.

1.3. Ukrycia dla magicznych stworzeń.

Bezpieczne siedliska

Przypuszczalnie najlepszym sposobem ukrywania magicznych stworzeń jest tworzenie im bezpiecznych siedlisk. Zaklęcia antymugolskie powstrzymują nieproszonych gości przed wkraczaniem do lasów zamieszkanych przez centaury i jednorożce, a także przed zbliżaniem się do jezior i rzek, w których żyją trytony. W szczególnych przypadkach, na przykład kwintopedów, spore tereny są po prostu nienanoszalne, Niektóre z tych terenów muszą być pod stalą obserwacją czarodziejów. Przykładem mogą być rezerwaty smoków. Podczas gdy jednorożce i trytony bardzo chętnie pozostają na wyznaczonych im terenach, smoki wykorzystują każdą nadarzającą się okazję, aby wyruszyć na poszukiwanie zdobyczy poza granice rezerwatów. W niektórych przypadkach czary antymugolskie nie działają, ponieważ moc pewnych zwierząt je neutralizuje. Należą do nich kelpie, których jedynym celem jest zwrócenie na siebie uwagi ludzi, a także pogrebiny, które same sobie ludzi wyszukują.



Regulacje dotyczące sprzedaży i rozmnażania

Niebezpieczeństwo, że jakiś mugol natknie się na duże albo groźne magiczne zwierzę, zostało w dużym stopniu zażegnane wraz z wprowadzeniem surowych kar za ich hodowlę oraz sprzedaż jaj i młodych. Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami zwraca baczną uwagę na handel fantastycznymi zwierzętami. W 1965 roku wprowadzono Zakaz Eksperymentalnej Hodowli, w związku z czym tworzenie nowych gatunków stało się nielegalne.



Zaklęcia zwodzące

Zwykli czarodzieje również biorą udział w ukrywaniu magicznych zwierząt. Na przykład ci, którzy są posiadaczami hipogryfów, mają prawny obowiązek rzucić na swoje zwierzę zaklęcie zwodzące, aby zniekształcić obraz hipogryfa, gdyby zobaczył go mugol. Zaklęcia zwodzące należy codziennie odnawiać, ponieważ ich efekty nie utrzymują się długo.



Zaklęcia modyfikujące pamięć

Jeśli dojdzie do najgorszego i mugol zobaczy to, czego nie powinien widzieć, zapewne najlepszym sposobem na naprawienie tej sytuacji będą zaklęcia modyfikujące pamięć. W większości wypadków zaklęcie może zostać rzucone przez właściciela zwierzęcia, ale w wyjątkowo trudnych przypadkach Ministerstwo Magii wysyła drużynę wyszkolonych amnezjatorów.



Biuro Dezinformacji

Biuro Dezinformacji wkracza do akcji tylko w wyjątkowych przypadkach konfliktów magiczno-mugolskich. Niektóre magiczne katastrofy i wypadki zbyt rzucają się w oczy, aby wytłumaczyć je mugolom bez pomocy autorytetu z zewnątrz. W takiej sytuacji Biuro Dezinformacji kontaktuje się bezpośrednio z mugolskim premierem, aby przekazać mu jakieś wiarygodne niemagiczne wytłumaczenie danego zdarzenia. Liczne wysiłki Biura, mające na celu przekonanie mugoli, że wszystkie zdjęcia, które miały być dowodem na istnienie kelpii w jeziorze Loch Ness, są sfałszowane, doprowadziły do naprawienia sytuacji, która wyglądała już bardzo niepokojąco.

*1.4. Magizoologia.

Opisane w poprzednim dziale zabiegi są jedynie drobnym fragmentem pracy, jaką wykonuje Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami. Pozostaje tylko odpowiedzieć na pytanie, na które wszyscy, w głębi serca, znamy odpowiedź: Dlaczego wciąż, jako społeczność i indywidualnie, staramy się chronić i ukrywać magiczne zwierzęta, nawet te, które są niebezpieczne i nie dają się oswoić? Oczywiście po to, aby przyszłe pokolenia czarownic i czarodziejów mogły czerpać radość z ich przedziwnego piękna i mocy, podobnie jak mieliśmy to szczęście my. Ta praca jest jedynie skromnym wstępem do przebogatego skarbca fantastycznych stworzeń zamieszkujących nasz świat.

2. Tajemnicze stworzenia

2.1. Błotoryj

Błotoryj zamieszkuje moczary Europy i obu Ameryk. Kiedy się nie rusza, przypomina kłodę drewna,

ale po uważnym przyjrzeniu się można zauważyć płetwiaste łapy i bardzo ostre zęby. Błotoryj pływa i pełza po moczarach. Żywi się głównie małymi ssakami, ale może również poważnie poranić nogi pieszych przechodzących przez bagno, w którym zamieszkuje. Jego ulubionym smakołykiem jest jednak mandragora. Zdarza się, że hodowcy mandragory wyrywają nać tej cennej rośliny i znajdują na końcu krwawe strzępy tego, co pozostało z posiłku błotoryja



Błotoryj

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

przypomina kłodę drewna, posiada płetwiaste łapy i ostre zęby

Niebezpieczeństwo

   

może poranić nogi pieszych, którzy przechodzą akurat przez bagno

Pożywienie

   

małe ssaki, ulubiony przysmak: mandragora

2.2. Magia Elfów

Elf jest małym, ozdobnym zwierzątkiem o słabo rozwiniętej inteligencji . Używane lub wyczarowywane przez czarodziejów do celów dekoracyjnych, elfy zamieszkują lasy i polany. Z wyglądu przypominają maleńkiego człowieczka, ich wzrost waha się od jednego do pięciu cali. Mają duże, podobne do owadzich skrzydła, przezroczyste lub mieniące się kolorami tęczy. Elfy dysponują słabym rodzajem magii, dzięki której mogą odstraszać takie drapieżniki jak lelek wróżebnik. Są z natury bardzo kłótliwe, ale ich wyjątkowa próżność sprawia, że zawsze można je namówić do występowania w charakterze ornamentu. Chociaż mają humanoidalne kształty, nie potrafią mówić. Komunikują się między sobą za pomocą wysokich, brzęczących dźwięków.  Elfy składają do pięćdziesięciu jaj po spodniej stronie liści. Z jaj wykluwają się jaskrawo ubarwione larwy. Po sześciu, dziesięciu dniach przędą sobie kokon, z którego po miesiącu wyłania się w pełni uformowany, uskrzydlony osobnik.



Elf

Systematyka

   

Istota Humaidalna

Wygląd

   

1-5 cali wzrostu, mają duże przezroczyste skrzydła

Niebezpieczeństwo

   

nie są groźne

Pożywienie

   

owady,

2.3. Życie Żabertów

Żabert jest stworzeniem nadrzewnym. Z wyglądu przypomina krzyżówkę małpy z żabą. Pochodzi z południowych stanów Ameryki, ale w tej chwili występuje już na całym świecie. Żabert jest bezwłosy, a jego gładką zieloną skórę pokrywają cętki. Między palcami górnych i dolnych kończyn ma błony pławne.

Ręce i nogi żaberta są długie i giętkie, co pozwala mu poruszać się pośród gałęzi ze zwinnością orangutana. Z głowy wyrastają mu krótkie rogi, a jego szerokie usta sprawiają wrażenie, jakby cały czas się uśmiechał, ukazując przy tym ostre jak brzytwa zęby. Żabert żywi się głównie małymi jaszczurkami i ptakami. Najbardziej charakterystyczną cechą żaberta jest duży bąbel pośrodku czoła, który przybiera szkarłatną barwę i zaczyna błyskać, gdy zwierzę wyczuje niebezpieczeństwo. W przeszłości amerykańscy czarodzieje trzymali żaberty w ogródkach, aby ostrzegały ich przed zbliżającymi się mugolami, ale Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów wprowadziła kary, które w dużym stopniu ukróciły ten proceder. W nocy widok drzewa pełnego błyskających światełek żabertów, chociaż bardzo efektowny, wzbudzał zdziwienie zbyt wielu mugoli, którzy dopytywali się swoich sąsiadów, dlaczego w czerwcu zapalają na drzewkach bożonarodzeniowe lampki



Żabert

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

przypomina krzyżówkę małpy z żabą, jest bezwłosy, ma błony pławne, długie i giętkie ręce i nogi, posiada rogi

Niebezpieczeństwo

   

nie są groźne

Pożywienie

   

małe jaszczurki i ptaki

2.4. Szczuroszczet

Szczuroszczet jest stworzeniem podobnym do szczura, spotykanym w przybrzeżnych wodach Wielkiej Brytanii. Ma na grzbiecie narośl przypominającą morską pierścienicę.  Zjedzenie marynowanej narośli szczuroszczeta zwiększa odporność na uroki i zaklęcia, ale przedawkowanie może spowodować, że uszy zażywającego porosną okropnymi fioletowymi włosami. Szczuroszczet żywi się skorupiakami, nie gardzi jednak i stopami każdego, kto jest na tyle głupi, by na niego nadepnąć.

2.5. Feniks i jego właściwości

Feniks jest wspaniałym szkarłatnym ptakiem wielkości łabędzia, o złotym ogonie, dziobie i szponach. Gnieździ się na szczytach gór i jest spotykany w Egipcie, Indiach i Chinach. Feniks może żyć wiecznie, ponieważ kiedy się zestarzeje, jest w stanie się odrodzić, najpierw ginąc w płomieniach, a następnie powstając z popiołów jako pisklę. Feniksy są łagodnymi stworzeniami, które nigdy nie zabijają, gdyż żywią się wyłącznie ziołami. Podobnie jak dirikrak, feniks może znikać i pojawiać się, gdzie chce. Pieśń feniksa jest magiczna: uważa się, że wzmacnia odwagę tych o czystym sercu i sprawia, że do serc nieczystych wkrada się strach. Łzy feniksa mają silne właściwości lecznicze





Feniks

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

ptak wielkości łabędzia, złoty ogon, dziób i szpony

Niebezpieczeństwo

   

nie są groźne

Pożywienie

   

zioła

2.6. Życie Chropianek

Chropianki są małymi pasożytami, których długość dochodzi do jednej dwudziestej cala. Z wyglądu przypominają kraby z dużymi kłami. Przywabia je magia, mogą zagnieździć się w futrze i piórach takich stworzeń, jak psidwaki czy lelki wróżebniki. Wdzierają się też do domostw czarodziejów, atakując takie magiczne przedmioty jak różdżki, z których sukcesywnie wygryzają magiczny rdzeń, albo brudne kociołki, z których zlizują zaschnięte resztki eliksirów. Chociaż chropianków łatwo się pozbyć za pomocą jednego z licznych środków dostępnych na rynku, poważne inwazje mogą wymagać wizyty funkcjonariuszy Sekcji Szkodników Urzędu Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami, gdyż napęczniałe od magicznych substancji chropianki są bardzo trudne do zwalczenia.



Chropianka

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

1/20 cala długości, przypominają kraby z kłami

Niebezpieczeństwo

   

nie jest groźny dla człowieka, jest pasożytem różdżek i brudnych kociołków

Pożywienie

   

rdzenie różdżek, resztki eliksirów

2.7. Korniczaki

Korniczaki występują na całym świecie. Zagnieżdżają się w domach, gdzie mieszkają pod deskami podłogowymi. Ich obecność objawia się intensywnym odorem zgnilizny. Wydzielina korniczaka powoduje butwienie fundamentów domu. W stanie spoczynku korniczak przypomina kupkę zielonkawych grzybów z oczami, ale przestraszony zrywa się na liczne wrzecionowate nogi i ucieka. Żywi się nieczystościami. Inwazji korniczaków można się pozbyć, używając zaklęć oczyszczających, ale jeśli dopuszczono, by za bardzo urosły, należy skontaktować się z Urzędem Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami (Sekcja Szkodników), zanim dom się zawali. Rozcieńczona wydzielina korniczaka używana jest w niektórych magicznych środkach czyszczących.

Korniczak

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

przypomina kupke zielonkawych grzybow z oczami

Niebezpieczeństwo

   

jest pasozytem

Pożywienie

   

nieczystosci

2.8. Ramora

Ramora jest srebrną rybą spotykaną w Oceanie Indyjskim. Ma silną magiczną moc, może zakotwiczać statki i jest opiekunką żeglarzy. Ramora jest wysoko ceniona przez Międzynarodową Konfederację Czarodziejów. Ustanowiono wiele praw, które mają ją chronić przed kłusownikami.



Ramora

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

srebrna ryba

Niebezpieczeństwo

   

nie jest groźna

Pożywienie

   

plankton, morskie glony i rosliny

2.9. Ciamarnica jako przedstawiciel stworzeń wodnych

Ciamarnica żyje na dnie Morza Północnego. Ciamiarnica jest stworzonkiem o nieskomplikowanej budowie, długości dziesięciu cali, składa się z gumowatego otworu gębowego i woreczka z jadem. Atakowana ciamarnica kurczy swój woreczek jadowy i opryskuje atakującego trucizną. Trytony wykorzystują ciamarnicę jako broń, a czarodzieje pozyskują jej truciznę, gdyż używa się jej do warzenia eliksirów. Praktyka ta jednak podlega ścisłej kontroli

Ciamarnica

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

10 cali długości, składa  się z gumowatego otworu gębowego i woreczka z jadem

Niebezpieczeństwo

   

trucizna wypryskiwana z woreczka jadowego

Pożywienie

   

plankton, glony i wodne rośliny

2.10. Chochliki

Chochliki można najczęściej spotkać w Kornwalii. Mają elektrycznie niebieską barwę, do ośmiu cali wzrostu i są bardzo złośliwe. Lubują się w płataniu wszelkiego rodzaju figli i psikusów. Chociaż nie mają skrzydeł, mogą latać, i zdarzało się, że chwytały za uszy niczego nie spodziewających się ludzi, po czym zanosiły ich na szczyty drzew lub budynków. Chochliki wydają wysokie, zrozumiałe tylko dla nich samych dźwięki. Są żyworodne.

Chochlik

2.11. Erkling

Erkling jest stworzeniem podobnym do elfa, wywodzącym się ze Schwarzwaldu w Niemczech. Jest większy od gnoma (przeciętnie trzy stopy wzrostu) i ma spiczastą twarz. Chichocze piskliwie, co bardzo podoba się dzieciom, które stara się odciągnąć od opiekunów i pożreć. Niemieckie Ministerstwo Magii wprowadziło ścisły nadzór nad erklingami, dzięki czemu w ciągu ostatnich kilku wieków liczba zabójstw dzieci znacznie zmalała, a ostatni znany przypadek ataku erklinga na sześcioletniego czarodzieja Brunona Schmidta zakończył się śmiercią stworzonka, które zostało przez ojca chłopaka silnie uderzone w głowę składanym kociołkiem.



Erkling

Systematyka

   

Istota Humaidalna

Wygląd

   

ma spiczastą twarz podobny do elfa, 3 stopy wzrostu

Niebezpieczeństwo

   

lubuje się w jedzeniu dzieci

Pożywienie

   

dzieci, żywi się krwią

2.12. Garboróg

Garborogi żyją w górskich rejonach Europy. Jest to duże, szarofioletowe zwierzę, z charakterystycznym garbem na grzbiecie i dwoma bardzo ostrymi rogami. Porusza się na dużych, czteropalczastych stopach. Ma wyjątkowo agresywną naturę. To prawda, że czasami można spotkać górskiego trolla jadącego wierzchem na garborogu, ale najwidoczniej temu ostatniemu nie sprawia to większej przyjemności, bo o wiele częściej widuje się trolle pokryte bliznami po atakach garboroga.

Sproszkowany róg garboroga jest składnikiem wielu eliksirów, niezwykle drogim ze względu na trudności związane z jego pozyskaniem. Skóra garboroga jest grubsza nawet od smoczej i odbija większość zaklęć



Garboróg

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

szarofioletowy, garb na grzbiecie i 2 ostre rogi

Niebezpieczeństwo

   

rogi

Pożywienie

   

zwierzęta roslinożerne

2.13. Hipokampus

Hipokampus pochodzi z Grecji, ma głowę i pierś konia, a ogon i zad olbrzymiej ryby. Chociaż gatunek ten zazwyczaj spotyka się w Morzu Śródziemnym, w 1949 roku przepiękny niebieski deresz został schwytany przez trytony u wybrzeży Szkocji, a następnie przez nie udomowiony. Hipokampus składa duże jaja o półprzeźroczystych skorupkach, przez które można zobaczyć uśpione jeszcze kijanki.

Garboróg

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

głowa i pierś konia, ogon i zad ryby

Niebezpieczeństwo

   

nie jest groźny

Pożywienie

   

mniejsze ryby

3. W kręgu Magicznych Stworzeń
3.1. Kudłoń

Kudłoń jest strażnikiem koni spotykanym w Anglii (Dorset) i na południu Irlandii. Jest kudłaty, głowę porasta mu długa zmierzwiona czupryna, ma też wyjątkowo duży nos. Jest parzystokopytny i porusza się na dwóch nogach. Ma krótkie ramiona zakończone dłońmi o czterech grubych palcach.  Dorosłe kudłonie osiągają dwie stopy wzrostu i żywią się trawą. Kudłoń jest nieśmiały, zajmuje się wyłącznie pilnowaniem koni. Można go znaleźć w stajni, zwiniętego w słomie, albo ukrywającego się pośród stada, którego strzeże. Nie ufa ludziom i zawsze się przed nimi chowa.



Kudłoń

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

kudłaty, duży nos, parzystokopytny, chodzi na 2 nogach, osiąga 2 stopy wzrostu

Niebezpieczeństwo

   

chowa się przed ludźmi

Pożywienie

   

trawa

Dirikrak pochodzi z Mauritiusa. Jest pulchnym nielotem o puszystych piórach, znanym ze szczególnego sposobu uciekania przed niebezpieczeństwem. Znika wśród kłębiących się piór i pojawia się w innym miejscu. Co ciekawe, mugole w przeszłości wiedzieli, że dirikrak istnieje, ale znali go pod nazwą dodo. Ponieważ nie mają pojęcia, że dirikrak może znikać, uważają, że wytępili go przez nadmierne polowania. Wydaje się, że między innymi ten fakt uświadomił mugolom niebezpieczeństwo bezmyślnego zabijania różnych zwierząt, w związku z czym Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów nie uznała za stosowne poinformować ich, że dirikrak wcale nie wyginął.

Dirikrak

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

pulchny nielot o puszystych piórach

Niebezpieczeństwo

   

boi się ludzi

Pożywienie

   

owady

3.3. Rasy Trolli

Troll jest  budzącym  grozę stworzeniem o wzroście dochodzącym do dwunastu stóp i wadze powyżej tony. Znany ze swojej ogromnej siły i równej jej głupoty, często bywa brutalny i nieobliczalny. Trolle pochodzą ze Skandynawii, ale obecnie można je spotkać w Wielkiej Brytanii, Irlandii i innych częściach północnej Europy. Trolle porozumiewają się między sobą pomrukami, które stanowią swego rodzaju prymitywny język, ale znane są przypadki osobników, które rozumiały język ludzi, a nawet potrafiły wymówić kilka prostych słów. Bardziej inteligentne trolle bywały przyuczane do stróżowania. Są trzy rasy trolli: górskie, leśne i rzeczne. Troll górski jest największy i najbardziej niebezpieczny. Jest łysy, o bladoszarej skórze. Troll leśny ma skórę bladozieloną, a niektóre osobniki porośnięte są rzadkimi, cienkimi włoskami zielonego lub brązowego koloru. Troll rzeczny ma krótkie różki i może być kudłaty. Ma siną skórę i często można go znaleźć przyczajonego pod mostami. Trolle żywią się surowym mięsem i nie są wybredne; zjadają zarówno zwierzęta, jak i ludzi.

Troll

Systematyka

   

Istota Humaidalna

Wygląd

   

12 stóp wzrostu, waga ponad tony

Niebezpieczeństwo

   

brutalny i nieobliczalny

Pożywienie

   

surowe mięso

3.4. Yeti – krewny Trolla

Pochodzi z Tybetu. Podejrzewa się, że jest spokrewniony z trollem, ale jeszcze nikomu nie udało się do niego zbliżyć na tyle, aby przeprowadzić odpowiednie obserwacje, które by to potwierdziły. Osiąga piętnaście stóp wzrostu i cały jest porośnięty śnieżnobiałym włosem. Yeti pożera wszystko, co stanie mu na drodze, ale ponieważ boi się ognia, może być odparty przez wprawnych czarodziejów.

Yeti

Systematyka

   

Istota Humaidalna

Wygląd

   

15 stóp wzrostu, porośnięty jest śnieżnobiałym włosem

Niebezpieczeństwo

   

nieobliczalny, ale woli unikać ludzi

Pożywienie

   

żywi się wszystkim co stanie mu na drodze

3.5. Widłowąż

Widłowąż pochodzi z Burkina Faso, małego kraju afrykańskiego. Ten trójgłowy wąż osiąga zazwyczaj długość sześciu do siedmiu stóp. Ponieważ widłowąż jest pomarańczowego koloru w czarne pasy, bardzo łatwo go zauważyć i właśnie dlatego Ministerstwo Magii z Burkina Faso przeznaczyło pewien obszar leśny wyłącznie do dyspozycji widłowęży i te tereny są od tej pory nienanoszalne. Chociaż nie jest zbyt agresywnym zwierzęciem, był swego czas ulubioną maskotką czarnoksiężników, z pewnością ze względu na jego imponujący i budzący respekt wygląd. Dzięki zapiskom wężoustych, którzy hodowali widłowęże, znamy ich przedziwne zwyczaje. Z zapisków wynika, że każda głowa widłowęża ma inne zadanie. Lewa (patrząc od strony czarodzieja stojącego naprzeciw węża) zajmuje się planowaniem, decyduje, dokąd widłowąż pójdzie i co będzie robił. Środkowa jest marzycielem (widłowęże potrafią leżeć nieruchomo przez kilka dni, zatopione w pięknych wizjach i marzeniach). Prawa głowa jest sędzią i ocenia pomysły lewej i środkowej głowy, wyrażając to nieprzerwanym, denerwującym syczeniem. Kły prawej głowy są niezwykle jadowite. Widłowąż rzadko dożywa podeszłego wieku, ponieważ jego głowy mają zwyczaj atakowania się nawzajem. Bardzo często spotyka się widłowęże bez prawej głowy, podczas gdy dwie pozostałe są splątane. Widlowąż składa jaja otworem gębowym i jest to jedyne znane zwierzę magiczne, które zachowuje się w ten sposób. Jaja te są niezwykle cenne, ponieważ używa się ich do sporządzania eliksirów poprawiających sprawność umysłową. Handel jajami i dorosłymi osobnikami widłowęży kwitnie na czarnym rynku od kilku wieków.

Widłowąż

Systematyka
   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

trójgłowy wąż, 6-7 stóp długości, pomarańczowy w czarne pasy

Niebezpieczeństwo
   

jadowite kły,

Pożywienie
   

mięso

3.6. Salamandra

Salamandra jest małą ogniolubną jaszczurką, która żywi się płomieniami. Zwykle jest kryształowo biała, ale zmienia kolor na niebieski lub szkarłatny w zależności od temperatury ognia, w którym przebywa. Salamandry mogą przeżyć poza ogniem do sześciu godzin, jeśli będą regularnie karmione pieprzem. Żyją tak długo, jak długo pali się ogień, z którego wyszły. Krew salamandry ma silne właściwości lecznicze i wzmacniające



*PRAKTYKA



Polecenie: Pokonaj Salamandrę



Wykonanie: Salamandra <podchodzi>

AQUAMENTI OGIEŃ

<gaśnie ogień, z którego wyszła salamandra>



Salamandra

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

jaszczurka, kryształowo biała, lub niebieska lub szkarłatna – kolor zależy od temperatury ognia

Niebezpieczeństwo

   

tryska ogniem

Pożywienie

   

owady, małe ssaki

3.7. Narodziny Popiełka

Popiełek powstaje, kiedy magiczny ogień zbyt długo pali się bez dozoru. Cienki bladoszary wąż o roziskrzonych czerwonych oczach wyłania się spomiędzy żarzących się węgli nie pilnowanego ognia i odpełza w mroki domostwa, pozostawiając za sobą dróżkę z popiołu. Popiełek żyje tylko godzinę i przez ten czas wyszukuje sobie ciemne i zaciszne miejsce, aby złożyć w nim jaja, po czym rozpada się w proch. Jaja popiełka są olśniewająco czerwone i wydzielają bardzo silne ciepło. Jeśli jaja nie zostaną szybko odnalezione i zamrożone odpowiednim zaklęciem, mogą doprowadzić do pożaru. Czarodziej, który zauważy, że po jego domu pełza jeden lub więcej popiełków, powinien natychmiast je wytropić i odnaleźć ich gniazda. Zamrożone jaja są bardzo cennym składnikiem napojów miłosnych, a także, zjedzone w całości, skutecznym lekiem na malarię. Popiełki występują na całym świecie.



Popiełek

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

cienki bladoszary wąż o czerwonych oczach

Niebezpieczeństwo

   

nie jest groźny

Pożywienie

   

nie żywi się

3.8. Ognisty Krab

Nazwa jest  myląca, ponieważ  to stworzenie z wyglądu przypomina żółwia. Na Fidżi, która jest jego ojczyzną, część wybrzeża została zamieniona w rezerwat krabów, w celu ich ochrony nie tylko przed mugolami, których mogłyby skusić ich cenne skorupy, ale również przed pozbawionymi skrupułów czarodziejami, którzy wykorzystują te skorupy jako wysoko cenione kociołki. Poza tym krab ma własny mechanizm obronny: atakowany, wystrzeliwuje z tylnego końca płomienie. Ogniste kraby eksportuje się jako zwierzęta domowe, ale wymagana jest na nie specjalna licencja.



*PRAKTYKA



Polecenie: Obroń się przed Ognistym Krabem



I SPOSÓB:

Wykonanie: Ognisty Krab <wystrzeliwuje płomień>

<odskakuje w bok> AQUAMENTI OGNISTY KRAB

Ognisty Krab: <ucieka>



II SPOSÓB:

Wykonanie: Ognisty Krab <wystrzeliwuje płomień>

<odskakuje w bok> DRĘTWOTA OGNISTY KRAB

Ognisty Krab <przewraca się na skorupę>



Ognisty Krab

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

przypomina żółwia

Niebezpieczeństwo

   

wystrzeliwuje z tylnego końca płomienie

Pożywienie

   

roślinożerny

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

niebieskie, do 8 cali wzrostu, nie mają skrzydeł a latają

Niebezpieczeństwo

   

są złośliwe i lubią platać figle

Pożywienie

   

owady

3.9. Nieśmiałość Lunaballi

Lunaballa jest niezwykle nieśmiałym stworzeniem, które opuszcza swoją norę jedynie podczas pełni księżyca. Ma gładkie, bladoszare ciało, wyłupiaste okrągłe oczy na czubku głowy i cztery wrzecionowate nogi o wielkich płaskich stopach. Podczas pełni lunaballe wykonują tylnymi nogami skomplikowane tańce. Podejrzewa się, że jest to rodzaj zalotów (owe tańce często pozostawiają w zbożu ślady w postaci zawiłych geometrycznych wzorów, które stanowią wielką zagadkę dla mugoli). Obserwowanie tańca lunaballi w świetle księżyca jest fascynującym przeżyciem, może być również bardzo opłacalne, bo jeśli przed wschodem słońca zbierze się ich srebrzyste odchody i rozsypie na grządkach z magicznymi ziołami i na rabatach z kwiatami, rośliny urosną bardzo szybko i będą wyjątkowo silne. Lunaballe spotyka się na całym świecie

Lunaballa

Systematyka

   

Stworzenie Magiczne

Wygląd

   

bladoszare ciało, wyłupiaste oczy na środku głowy, 4 wrzecionowate nogi o wielkich płaskich stopach

Niebezpieczeństwo

   

nie jest groźna

Pożywienie

   

roślinożerne